Ayşe ve Mehmet, yeni evli bir çiftti. Uzun zamandır hayal ettikleri yuvalarına sonunda kavuşmuşlardı. Evlilik heyecanıyla yeni evlerini yerleştirmeye başlamışlardı. Ayşe, geleneklere bağlı biri olarak kendisine en uygun evi yaratmak istiyordu. Bu süreçte Mehmet, Ayşe'nin zevkine güveniyor ve onun isteklerini yerine getirmek istiyordu.

Bir hafta sonu, birlikte evlerinin etrafında yürüyüşe çıktılar. Bu yürüyüşler, onlara hem dinlenme hem de birbirlerini daha iyi tanıma fırsatı veriyordu. Doğanın içinde sakin bir park bulup oturdular. Mehmet, ‘Ne güzel bir yer, burada piknik yapmalıyız’ dedi. Ayşe gülümsedi ve ekledi, ‘Burada huzur buluyoruz. Bu anları daha fazla yaşamalıyız.’

Mehmet, evliliklerinin bu ilk günlerinde, Ayşe’nin yanında olmanın verdiği güvenle hayatlarının ne kadar güzel olacağını düşündü. Ayşe ise Mehmet'in desteğiyle yeni bir hayata adım attıklarının farkındaydı. Her gün yeni bir keşifti ve bu onları birbirine daha çok bağlıyordu.

Birbirlerine verdikleri sözlerin ne kadar önemli olduğunu düşünerek, uyumlu bir hayat kurmaya karar verdiler. Böylece Ayşe ve Mehmet, birlikte her gün yeni anılar biriktirerek mutluluğun tadını çıkardılar.