Cemile, küçük bir kasabada bir şirketin temizlik işlerini üstlenmiş sevecen ve çalışkan bir kadındı. İşini her zaman titizlikle yapar ve ofisin pırıl pırıl olmasını sağlardı. Ancak bir gün şirketin yöneticisi, masrafları kısma kararı aldı ve temizlik personelinde düzenlemeye gitmeye karar verdi. Bu haber, Cemile’yi endişelendirmişti.

Ailesine yardımcı olabilmek için bu işe ihtiyacı vardı. Cemile, işini kaybetmemek için kendini işine daha fazla verdi. Tüm odaları özenle temizliyor, kimsenin gözden kaçırdığı detayları fark ediyordu. Müdürü Ahmet Bey, bir gün ofiste geç saatlere kadar kalmak zorunda kaldı ve Cemile’nin işine olan bağlılığını kendi gözleriyle gördü. Cemile, Ahmet Bey’in kahvesini getirirken geç saate kadar çalışmasının nedenini sordu. Ahmet Bey, Cemile’nin işine olan tutkusundan etkilendi.

Ertesi sabah Ahmet Bey, tüm çalışanları topladı ve Cemile’nin özverisinden bahsederek herkesin onun gibi işini sevgiyle yapması gerektiğini söyledi. Cemile artık işini kaybetme korkusu olmadan, iç huzuru ile çalışıyordu. Azmi ve çalışkanlığı herkes için örnek olmuştu.