Neslihan Güneş, yoğun bir haftanın ardından biraz nefes almak ve doğayla iç içe olmak için hafta sonunu şehirden uzakta, huzurlu bir ormanda geçirmek istedi. Ormanın temiz havası ve kuş cıvıltıları, Neslihan’ın yorgunluğunu atmasına yardımcı oluyordu. Güneş batarken, ormanın içerisindeki patikayı takip ederek gizli bir göletin kenarına ulaştı.

Doğanın bu muhteşem manzarası karşısında büyülenmişti. Göletin kenarına oturup kitabını açarken, şehir hayatının karmaşasından uzaklaşmanın verdiği huzuru hissediyordu. Yanına aldığı sıcak çayı yudumlarken, huzuru daha da pekişti.

Ormandaki gece sesleri, ay ışığı altında parlayan göletin huzuruna eşlik ediyordu. Neslihan, yanına aldığı defterine duygularını yazmaya başladı. Bu doğayla baş başa kalış anı, ona hayatta küçük şeylerin ne kadar önemli olduğunu hatırlatıyordu. Gökyüzündeki yıldızlar, ona bu anın ne kadar kıymetli olduğunu fısıldar gibiydi.

Doğanın bu sessiz anında, Neslihan ruhunu dinlendirip gülümseyerek ormanda geçirdiği bu gecenin hiç unutamayacağı bir anıya dönüştüğünü düşündü.